Argazkia: Labayru Fundazioa
abasto | abastoa emon/eman Eu
1 ad. lok., ad. dau (kolok.)
dar abasto o ser bastante.
Etxe bete jente batu zan eta abastoa emon ezinik ebilzan morroiak: Se juntó mucha gente en la casa y los sirvientes no daban abasto. (bizk)
sin heldu