Argazkia: Labayru Fundazioa
abortar Es
1 vb. Perder el feto
umea | seina | haurra galdu (tb. con bota, gastau/gastatu y egotzi), abortau/abortatu, hilaurtu, hilaur egin, idola egin (ref. sólo a animales).
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi y eragin al participio.
Incluso teniendo en contra a sus padres, la adolescente no quiso abortar: Gurasoen esana kontrakoa bazan be, neskatxa gazteak ez eban umea galdu gura. (bizk)
Ha abortado varias veces: Zenbait aldiz hilaurtu da.
El médico abortaba a las mujeres en su consulta privada: Medikuak, bere kontsultan, haurra egotzarazten zien emakumeei. (bat)
2 vb., vb. prnl. Fracasar
hondatu, (alperrik/alferrik) galdu, zapuztu; col izorratu, kakaztu; interrumpir bertan behera itxi/utzi, eten, gelditu; // sólo [vb. prnl.] huts | ustel | porrot | poto egin, txarto | ustel urten/irten.
Después de tantos años de duro trabajo, me hicieron abortar el proyecto: Hainbeste urtean jo eta su beharrean ibili eta ostean, proiektua alperrik galdu eragin eusten. (bizk)