Labayru Hiztegia

cascar Es

1 vb. (col.) Golpear o zurrar

jo, berotu, bero-bero egin, astin-astin egin, astindu, jipoitu, zurrau/zurratu, zehatu/xeha(ka)tu; expr -(r)i ederrak emon/-(ri) ederrak eman, -(r)i egurra emon/-(r)i egurra eman, -(r)i lepoa berotu, -(r)i bizkarra berotu.

2 vb. Hablar mucho

berba (eta berba) egin, asko hitz egin, barriketan/berriketan | solasean ari izan, kalakatu, erauntsi.

Onomatopeya: txor-txor.

Estuvieron toda la noche cascando: Gau osoa txor-txor emon eben.

3 vb. (col.) Morir

hil, bizia galdu, zendu, finitu, gastau/gastatu, azken arnasea emon/azken arnasa eman (euf.); expr arimea emon/arima eman, -(r)i arimak egin, azkenak egin, balbeak jo; ref. a animales tragau/tragatu, akabau/akabatu, garbitu.

Después de estar mucho tiempo en coma, la ha cascado: Koman luzaroan egon eta gero, hil egin da.

4 vb., vb. prnl. Quebrar

apurtu, hausi/hautsi, puskatu, kraskatu, karraskatu, kaskau/kaskatu, zabaldu, brintzau/brintzatu, zartau/zartatu; resquebrajar arrakalatu, pitzatu, zati-zati | txiki-txiki egin (hacer muchos pedazos).

¿Cuántos huevos tengo que cascar para la tortilla?: Zenbat arrautza egin behar deutsadaz tortilleari?

sin quebrantar

5 vb., vb. prnl. Ref. a la voz, volver ronca o perder su sonoridad

hondatu, izorratu (col.), kraskatu, kaskau/kaskatu, galdu, ahotsa hartuta euki/eduki | izan.

Cada vez que salgo de juerga se me casca la voz: Parrandan irteten naizen bakoitzean ahotsa izorratzen zait.