Argazkia: Labayru Fundazioa
empachar Es
1 vb., vb. prnl. Causar y sufrir indigestión
bete-bete egin, ase-ase egin, okatu; // solo [vb. prnl.] kok egin, ok egin/oka egin, nahia egin, enpatxua hartu, kokorrotu, -(r)i errotea/errota oratu (expr.).
Comimos chocolate hasta empacharnos: Ok egin arte jan genduan txokolatea. (bizk)
2 vb., vb. prnl. (fig.) Hartar
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Ese chico es tan lisonjero que empacha a cualquiera: Mutil hori hain da lausengarria, edonori gogait eragiten baitio. (bat)