Argazkia: Labayru Fundazioa
irritar Es
1 vb. Excitar o enardecer
2 vb., vb. prnl. Escocer
[-(r)i] egostu | egosi | erre | erremindu/erresumindu | narritatu, [-(r)i] gorritu (enrojecer).
Este humo me irrita los ojos: Ke honek begiak erretzen dizkit.
Si se utilizan algunos jabones con asiduidad, se irrita la piel: Jaboi batzuk sarri erabili ezkero, narrua gorritu egiten da.
3 vb., vb. prnl. Enfadar
ernegau/ernegatu, haserratu/haserretu, amorratu, berotu, arbindu, asaldatu, sutu, sumindu, hiratu, bere onetik | senetik atera (precedido de gen. reflexivo), pipertu (fig.); // sólo [vb.] ernegarazo/ernegarazi, -(r)i ernegau/ernegatu | haserratu/haserretu | muker eragin; sólo [vb. prnl.] arrabiau/errabiatu, gorbiztu; expr bero-bero egin, sutan ipini | jarri | parau/paratu, deabruak hartu.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Se irritó porque apagué la calefacción: Berogailua amatatu nuelako haserretu zen.
Me irritan sus manías: Haren maniek ernegauazo egiten deuste.
sin exasperar