Argazkia: Labayru Fundazioa
jaubetu (bizk) jabetu (bat) Eu
1 ad. da
adueñarse, apropiarse, apoderarse.
Anaia bien artean euken etxaldea, baina gero nagusia jaubetu zan.
2 ad. dau
hacer dueño, dar la propiedad.
Bere senide ez zana jaubetu eban, etxekoak sor eta lor itxirik.
sin jaundu
3 ad. jako
amparar, cuidar, proteger, hacerse cargo.
Ez ete jako horri ume koitaduorri inor jaubetuko.
4 ad. da
sin ulertu, aditu
5 ad. da
Bere gauzakaz jaubetu barik bizi da oraindino.
6 ad. jako