Argazkia: Labayru Fundazioa
justo -ta Es
1 adv. Precisamente o más concretamente
hain zuzen (be)/hain zuzen (ere), hain suertez (be), hain justu (ere), egin-eginean, halantxe/halaxe, preseski.
Fue justo ése el que yo vi: Horixe da hain zuzen be ikusi nebana.
Era justo lo que yo había pensado: Hori zan hain justu nik pentsautakoa.
2 adv. A duras penas
justu-justu, ozta-ozta, doi-doi, guztia beharreko (regular, muy justo); de un hilo hari batetik, haritik.
Después de la enfermedad el abuelo anda justo: Gaixotasuna pasau ostean aitita ozta-ozta dabil.
Se salvaron justo justo: Haritik salbau ziran.
3 adj. Exacto
zehatz, justu, doi, eginean (justamente).
Tengo el dinero justo para comprar el pan, no me llega para más: Diru justua daukat ogia erosteko, ez daukat gehiagorako.
4 adj. Adecuado o atinado
egoki, erazko, behar dan/den moduko, jaseko, taiuzko/taxuzko, apropos.
5 adj. Apretado
estu, justu, hertsi, doi (a la medida del cuerpo).
Tengo los pantalones demasiado justos: Prakak lar daukadaz estu.
6 adj. En el cristianismo
justu, zuzen.
7 adj., s. (Persona) equitativa, recta o ecuánime
zuzen, justu, zuzenbidezko, adinon, neurrizko, bide(zko) (legítimo); honrado artez, zintzo, garbi, ondradu/ondratu, sotil, oso(-osoko) (ingenuo).
Es una persona justa: Persona arteza da.
No es justo que yo me quede en casa: Ez da bide ni etxean geratzea.