Argazkia: Labayru Fundazioa
llano -na Es
1 adj. Plano o liso
lau, bardin/berdin, zelai, ordo(ki), ordeka, zehar; ref. a platos azal(eko), zapal, atal.
2 adj. Natural o familiar
oso-osoko, garan, bene-benetako, tolesbako/tolesgabe, inozente, xalo, lau, laño, natural (sin afectación).
Cuando está de buen humor da gusto estar con él por lo llano que es: Umore onean dagoanean poza emoten dau beragaz egoteak, oso-osokoa da eta.
3 adj. Que carece de alcurnia
zehe/xehe, baju/baxu, beheko, xume, arlote.
El pueblo llano se sublevó: Herri zehea altzau egin zan.
4 adj. En lingüística
sin grave
5 adj. Claro
laño, sinple, lau, xalo, tolesbako/tolesgabe (sencillo), argi; evidente agiriko/ageriko, nabari, (begien) bistako.
6 s.m. Llanura
lautada, zabalune/zabalgune, zabal(toki), zelai, zelaiune/zelaigune, zabaldegi, ordoki, ordeka, lau(-une), naba (próxima a las montañas).
sin llanura
7 s.f. En construcción