Argazkia: Labayru Fundazioa
perro -rra Es
1 s. (Canis familiaris) En zoología
txakur, or, txakur-ar (ref. al macho), txakur-eme (ref. a la hembra); perrazo txakurtzar, zakur, ozar; ref. al cachorro txakurkume, orkume, txakurtxo (perrito; tb. en vizc. txakurtxu).
En lenguaje infantil: toto, tototxo, au-au.
Voz del perro, ladrido: ahausia/adausia, zaunka.
Voz para alejar al perro: tomaki.
esr Antes el pan que el perro: Ogia lehenago, ora baino.
esr El perro donde tiene el dolor, allí la lengua: Txakurrak non mina, han mihia.
2 s. (fig.) Persona despreciable
txakur, lupu, zapo/apo, azpisuge, oker, gaizto, maltzur, makur.
3 adj. Malo
petral, zoritxarreko, zorigaitzezko.
¡Qué trabajo más perro!: Hau lan petrala!
4 s.f. Ref. a la moneda
txanpon, moneda/moneta, sos, diru, peza (pieza).
5 adj. indef. Rabieta
amorrualdi, zaputzaldi, tema, seta, kasketaldi, haserrealdi (enfado); de niño treta, haur-muzinkeria.
Hoy hemos ido al cine y no te puedes ni imaginar la perra que ha cogido el niño en el cine: Gaur zinera joan gara, bai, eta imaginau be ezin zeinke egin umea zelango tretakaz parau jatan.