Argazkia: Labayru Fundazioa
suertau/suertatu Eu
1 ad. da (col.)
dar la casualidad, suceder, acontecer.
Hala suertatu bada, ez dago zereginik.
sin gertatu, jazo
2 ad. da
encontrar algo o a alguien casualmente.
3 ad. da
estar, encontrarse casualmente en un lugar.
sin egon