Argazkia: Labayru Fundazioa
amedrentar Es
1 vb., vb. prnl.
bildurtu/beldurtu, ikaratu, izutu, sustau/sustatu; acoquinar kikildu, uzkurtu, oilotu (fig.); sólo [vb.] -(r)i bildur(ra) emon/-(r)i beldur(ra) eman, -(r)i ikarea emon/-(r)i ikara eman, -(r)i bildurra/beldurra eragin, -(r)i ikarea/ikara eragin; sólo [vb. prnl.] bildurrak jo/beldurrak jo, bildurrak hartu/beldurrak hartu.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Le amedrenta estar sola en casa: Etxean bakarrik egoteak beldurra ematen dio. (bat)
No se amedrenta por nada: Ez dau ezerk kikiltzen hori. (bizk)