Argazkia: Labayru Fundazioa
derramar Es
1 vb., vb. prnl.
isuri, erion/jariatu, jario; esparcir zabaldu, banatu/bana(ka)tu, barreiatu, hedatu; rebosar gainez(ka) | gaindi(z) | goiti | gonburu egin, gaineztu, gaindi(ka)tu, gainezkatu; // sólo [vb.] -(r)i gainez eragin.
Onomatopeya: parrast, burrust.
Derramar lágrimas: Negarrak urten/negarra irten, negar egin.
El niño no paraba de derramar sangre por la nariz: Umeari odola zerion sudurretik gelditu gabe.
Derramaron las cenizas en el mar: Errautsak itsasoan zabaldu zituzten.
A un buen camarero nunca se le derrama nada: Zerbitzari onari ez zaio sekula ezer jariatzen.