Argazkia: Labayru Fundazioa
disparate Es
1 s.m. Dicho o acto estúpido
Está tan nervioso que es capaz de hacer cualquier disparate: Hain dago artega, beharreztanen bat egiteko kapaz da hori.
Menudo disparate que ha hecho: Horrek egin dau amea! (bizk)
sin dislate
2 s.m. (col.) Palabra malsonante
inon diranak/inon direnak, sekulakoak, (esan)ahalak, inondikoak, behar diranak eta ez diranak/behar direnak eta ez direnak, esatekoak, entzutekoak.
Se dijeron disparates: Inon diranak esan eutsiezan alkarri. (bizk)
Cuando se enfada, no para de decir disparates: Atzez paratuz gero, sekulakoak esaten hasten da. (bat)
¡Menudos disparates me dijo!: Hak esan eustazan esatekoak! (bizk)