Argazkia: Labayru Fundazioa
erguir Es
1 vb. Enderezar o poner derecho
altzau/altxatu, jaso, zutunik | tente | jagirik | jaikirik ipini (tb.con jarri y parau/paratu).
Cuando llamaron a la puerta, irguió la cabeza y preguntó quién era: Atean jo ebenean, burua altzau eta nor zan galdetu eban. (bizk)
Al sonar el teléfono se irguió y contestó: Telefonoak jo ebanean tente parau eta erantzun egin eban. (bizk)
2 vb. prnl. Levantarse
zutundu, zutitu, zutunik parau/paratu (tb. con ipini y jarri).
3 vb. prnl. Engreírse
harrotu, harroputzitu/harropuztu, handitu, harro-plantak egin, arrandia erakutsi; expr harro-harro ipini | jarri | ibili, erronkea/erronka bota | jo, gangarra altzauta/altxatuta ibili; fig putzitu/puztu, han(pa)tu.
Con cada alabanza se erguía cada vez más: Handiespen bakoitzeko gero eta gehiago harropuzten zen.
sin engreír