Argazkia: Labayru Fundazioa
hurtar Es
1 vb. Robar
ostu, lapurre(ta)n egin (sin especificar el hurto), lapurtu, ebatsi, -(r)i kendu <(quitar); expr eskua(k) luze erabili, -(r)i eskua luzatu, eskuak garbi erabili (no robar), bipildu.
Ayer le hurtaron la cartera a tu hermano en el metro, así que ándate con ojo: Ibili zaitez zuhur metroan, atzo zure anaieari karterea ostu eutsien eta.
2 vb. Apartar
albora | aldera egin, bazterrera egin (arrinconar), alboratu, alderatu, baztertu, erretirau/erretiratu, apartau/apartatu, kendu; rehuir; expr -(r)i atzea emon/eman, -(r)i iges/ihes egin, saihestu (evitar); esconder gorde, ostu, ostendu, ezkutau/ezkutatu.
El toro se dirigió tan rápidamente hacia el torero, que éste no tuvo más remedio que hurtarse: Zezena artezean joan jakon toreruari eta honek derrigorrean albora egin behar izan eban.
Nunca más la volvió a nombrar para hurtarse al dolor: Bihozminari atzea emoteko ez eban barrian be haren izenik aitatu be egin.
Intentaron hurtar lo que había sucedido, pero al final se enteró todo el mundo: Jazotakoa isilean gorde gura izan eben, baina atzenean danak jakin eben haren barri.
3 vb. Ref. al mar o río, llevarse tierras
lurra eroan/eraman, arrobatu, arrastau/arrastatu; ref. a aguas torrenciales errekatu, bosau/bosatu.
El río hurta las tierras de la orilla: Errekeak ur-bazterreko lurrak eroaten ditu.