Argazkia: Labayru Fundazioa
machacar Es
1 vb. Desmenuzar, golpear o trocear
birrindu, txikitu, jo-jo egin, apurtu, zehatu/xeha(ka)tu, zukutu, eiho/eho (moler).
No trocees los ajos, machácalos y te saldrá mejor la sopa de ajo: Ez eizuz berakatzak txikitu, birrindu eizuz eta berakatz-zopea gozoago lotuko jatzu.
sin majar
2 vb. (col.) Vencer
birrindu, jipoitu, apurtu, suntsitu, zanpatu; zurrar apur-apur egin, -(r)i ederrak | egurra emon/eman, astindu, jo, berotu, -(r)i lepoa | bizkarra berotu.
El boxeador veterano machacó al novato: Boxealari beteranoak hasibarria apurtu-apurtu egin eban.
3 vb. (col.) Estudiar con insistencia
ahalegindu, ahalegina egin, saiatu, asko | ondo ikasi.
Tendrás que machacar la asignatura de física porque es la más difícil: Fisikan ahalegina egin beharko duzu, zailena da eta.
4 vb. (col.) Insistir mucho en un asunto
-(r)i ekin | eragon, behin eta barriro/berriro + [verbo].
Deja de machacar sobre ese asunto: Ez egiozu ekin kontu horri.
5 vb. (col.) Fatigar
kantsau/kantsatu, nekatu, apurtu, akitu, abaildu, unatu, eten.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi y eragin al participio.
Estar machacado: Sats | neka-neka | porru eginda egon, apurtu-apurtuta egon.