Argazkia: Labayru Fundazioa
amilanar Es
1 vb., vb. prnl. Atemorizar
bildurtu/beldurtu, ikaratu, izutu, sustau/sustatu; // sólo [vb.] -(r)i bildur(ra) emon/-(r)i beldur(ra) eman, -(r)i ikarea emon/-(r)i ikara eman, -(r)i bildurra/beldurra | ikarea/ikara eragin; sólo [vb. prnl.] bildurrak/beldurrak jo | hartu.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Me amilané al ver al perro acercarse a mí: Bildurtu egin nintzan txakurra niganantz etorrela ikustean.
2 vb., vb. prnl. Acoquinar o acobardar
kikildu, uzkurtu, erkindu, koldartu, kubildu, mokortu, oilotu (fig.); // sólo [vb. prnl.] makaldu, lepozaletu.
Inglaterra no se amilanó y luchó hasta el final: Ingalaterra ez zen kikildu eta bukaeraraino egin zuen borrokan.