Argazkia: Labayru Fundazioa
argüir Es
1 vb. Alegar o argumentar
argudiatu, argumentau/argumentatu, errazoiak emon/arrazoiak eman, errazoitu/arrazoitu, alegau/alegatu (en derecho).
El sospechoso arguyó que él no tenía nada que ver con la víctima: Susmagarriak kaltetuarekin zerikusirik ez zeukala argudiatu zuen.
2 vb. Deducir o sacar en claro
ondorioak atera, ondorioztatu, deduzidu/deduzitu, pentsau/pentsatu; denotar erakutsi, ekarri, seinale izan.
De sus palabras se arguye la falta de conciencia: Berak esandakoak argi erakusten dau kontzientziarik ez daukala.
Su cansancio y apatía sí arguyen la desilusión: Erakusten dituen nekeak eta apatiak ilusio faltaren seinale dira.
sin colegir