Argazkia: Labayru Fundazioa
asquear Es
1 vb., vb. prnl. Causar y coger asco
nazkatu, higuindu, nardatu, nagatu, okatu, ingiratu, [-(r)i] nakaitz izan; // sólo [vb.] -(r)i higuina emon/-(r)i higuin eman, -(r)i enpagua emon/-(r)i enpagu eman, -(r)i nazka | narda emon/eman, gogoan jo; sólo [vb. prnl.] antojau/antojatu.
El hígado me asquea, no puedo ni olerlo: Gibelak enpagua emoten deust, usaindu be ezin dot egin.
2 vb., vb. prnl. Fastidiar y sentir fastidio
gogaitu, kantsau/kantsatu, aspertu, pastikatu; // sólo [vb.] -(r)i gogait | kantsau/kantsatu eragin; sólo [vb. prnl.] nahia | gogait egin.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Me asquea su chulería: Haren harrokeriak gogaitu egiten nau.