Argazkia: Labayru Fundazioa
baldar Es
1 vb., vb. prnl.
baldau/baldatu, elbarritu, herbaldu (paralizar); cansar kantsau/kantsatu, nekatu; // sólo [vb.] -(r)i baldau/baldatu | kantsau/kantsatu eragin, sats | leher | hauts eginda itxi/utzi, astindu (sacudir); sólo [vb. prnl.] askatu; expr eiho/eho, neka-neka | apurtu-apurtu egin, sats | leher egin.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Lo baldaron a golpes: Jo eta jo egin eben askatu arte.