Argazkia: Labayru Fundazioa
cagar Es
1 vb. prnl. (vulg.) Acobardarse
bildurtu/beldurtu, kikildu, koldartu, ikaratu, izutu, oilotu (fig.), erkindu, txepeldu (hacerse pusilánime).
No puedes fiarte de esa persona porque en cuanto oye un ruido se caga: Ezin zara horregaz fiau, zarata bat entzun orduan kikildu egiten da eta. (bizk)
2 vb., vb. prnl. (vulg.) Expulsar excrementos
kaka egin, <(euf.); sabelustu; sólo [vb.]> librau/libratu, obrau/obratu, gorputza arindu, prakak soltau/soltatu, prakak erantzi, prakak askatu sólo [vb. prnl.]> , praketan kaka egin; ganean/gainean kaka egin.
Caga en cualquier sitio: Edonon egiten du kaka. (bat)
Tengo que cagar: Prakak soltau behar dodaz. (bizk)
De pequeñita se puso muy mal y mientras estuvo enferma, se cagaba encima: Txikitxutan sano txarto parau zan eta gaixorik egon zan denporan, kaka be ganean egiten eban. (bizk)
sin jiñar