consistente en
1 loc.
egon, datza, -n oinarritutako (basado en), izan (ser), osatutako (compuesto).
La felicidad consistente en riquezas no es duradera: Ondasunetan dagoen zoriona ez da iraunkorra. (bat)
Es un aparato consistente en dos motores: Motor bik osatutako aparatua da.