Argazkia: Labayru Fundazioa
consolar Es
1 vb., vb. prnl.
kontsolau/kontsolatu; tranquilizar nasaitu/lasaitu, trankildu; aliviar alaitu, arindu (fig.), gozotu/gozatu, soleitu; // solo [vb. prnl.], desahogarse asaskau/asaskatu.
Mi amiga ha estado conmigo para consolarme: Laguna nigaz egon da nasaitu nadin. (bizk)
Creo que la madre no se consoló nunca de la muerte de su hijo: Uste dut ama ez zela inoiz semearen herioaz kontsolatu. (bat)
sin reanimar