Argazkia: Labayru Fundazioa
desorientau/desorientatu Eu
1 ad. da, ad. dau
desorientar. Ref. a perder o hacer que alguien pierda la orientación.
Behelainoa sartu zanean, desorientau egin ziran: Cuando entró la niebla, se desorientaron. (bizk)
2 ad. da, ad. dau
desorientar. Ref. a perder la lucidez mental.
Minbizia daukala esan ziotenean, desorientatuta gelditu zen, ezin izan zuen erreakzionatu: Cuando le dijeron que tenía cáncer, se quedó desorientado, no pudo reaccionar. (bat)