Argazkia: Labayru Fundazioa
despedir Es
1 vb. Desprender
-(r)i erion/jariatu | jario, isuri, bota; tener euki/eduki, izan.
Despide un olor malísimo: Itzelezko hatsa dario.
2 vb. prnl. Acompañar a alguien que se marcha
-(r)i agur egin, agurtu, agur | adio esan, adio(ak) egin, despedidu/despeditu.
Le despidió con un beso: Musu batez agurtu zuen.
Fuimos a despedirla al aeropuerto: Aireporturaino lagundu geuntsan.
3 vb. prnl. (col.) Renunciar a la esperanza de algo
-(r)i agur | adio esan, ahaztu, ahantzi.
Estás castigada, así que, despídete de la paga: Zigortuta zaude, beraz, ahaztu aste-saria.
4 vb., vb. prnl. Expulsar y marcharse
[vb.] (kalera | kanpora) bota, kaleratu, bialdu/bidali, despedidu/despeditu, egotzi, iraitzi, ohildu; [vb. prnl.] (kalera | kanpora) joan, beharra | lana itxi/utzi.
Le han despedido: Kalera bota dabe; kaleratu egin dabe; lanetik iraitzi dute.
Aquí el único que se despide es el menda: Hemen kanpora doana ni neu naz.