Labayru Hiztegia

Comentarios y sugerencias

digno -na Es: 1 adj. Que es merecedor de algo

merezidun, duin(eko), gisako, -t(z)eko nor dan(a)/den(a), gauza | gai dan(a)/den(a), bestekoa | adinakoa | lain dan(a)/den(a) (suficiente); digno de, con [inf.] -t(z)ea merezidu dauen(a)/-t(z)ea merezi duen(a), -t(z)eko(a), -garri.

Digno de ser mostrado: Erakusgarria.

Digno de ser olvidado: Ahazgarria.

No soy digno de ti: Ez naiz zure duin.

Esta música es digna de ser oída: Musika hau entzutekoa da; honek musikonek entzutea merezidu dau.

: 2 adj. Que tiene dignidad

duin(eko), gisako, digno, duintasuna dauen(a)/duen(a), dignidadedun/dignitatedun, duintasunezko, -t(z)eko nor dan(a)/den(a), harro (orgulloso); decoroso itxuroso, itxurosa (sólo fem.), itxurako/itxura(z)ko, begirunezko, begirunetsu; dignamente duintasunez, dignidadez/dignitatez.

También los animales tienen derecho a una vida digna: Piztiak be duineko bizimodua eukiteko eskubidea daukie.

Muéstrate siempre digno, incluso en las situaciones más adversas: Gizon gisakotzat eduki zaitzaten beti, baita egoerarik txarrenetan ere.

: 3 adj. Conveniente o proporcionado

egoki, behar dan/den moduko, zuzen, ganorazko, erazko, apropos, merezidutako(a)/merezitako(a), bestekoa | adinakoa | lain dan(a)/den(a) (suficiente), itxuroso (considerable).

El banquete de boda tendrá lugar en un restaurante digno de tal enlace: Bazkaria ezkontza bera bestekoa dan jatetxe baten egingo dogu.