Argazkia: Labayru Fundazioa
dote Es
1 s. Conjunto de bienes
dote, monja-/moja-sari (al ingresar en convento); de matrimonio arreo, ezkonsari, haruka, joiak (ajuar).
2 s.f.pl. Cualidad
doe/dohain, gaitasun, ahalmen, kualidade/kualitate, trebetasun, erraztasun (facilidad).
Llegará a ser un buen pelotari, tiene dotes para ello: Pelotari handia izango da, horretarako doeak ditu eta.