Argazkia: Labayru Fundazioa
duelo Es
1 s.m. Combate o enfrentamiento
duelu/duelo, burruka/borroka; desafío desafio, erronka, eupada.
Los hijos mayores combatieron en duelo por el honor de sus respectivas familias: Semerik zaharrenek burrukan egin eben, euren etxeen izen ona gordetearren; semerik zaharrenak duelora joan ziren, euren etxeak ohorean egon zitezen.
Me propuso un duelo dialéctico: Berbaz neuk baino hobeto jardungo zuen desafioa egin zidan.
2 s.m. Pena o dolor
atsekabe, nahigabe, zuri-baltz/-beltz (frec. en plur.), (bihoz)min, negarbide; pésame dolumin, dolamen.
No pudo sobreponerse a su propio duelo: Ezin eikean ha mina ganetik kendu.
¡Vaya un añito éste, duelo sobre duelo!: Halako urterik! Atsekabea atsekabeen gainean!
3 s.m. Demostración de dolor por la muerte de alguien
lutu/luto, dolu.
Han decidido suspender las fiestas en señal de duelo: Jaiak bertan behera uztea erabaki dute, doluaren adierazgarri.
El duelo por la muerte de nuestro padre duró un año: Urtebeteko lutua hartu genduan aita difuntuagaitik.
Antiguamente era una manifestación de duelo el embadurnarse la cabeza de ceniza: Lehenago su-hautsa buruan zabaltzea lutua zan.
4 s.m. Cortejo fúnebre
enterru, segizio, ahuku, ehortzeta, minduriak, xirio (sólo fem.), (hil-)ondra | progu (frec. en plur.).
La esposa del difunto solía ir a la cabeza del duelo fúnebre: Defuntuaren emaztea izaten zen ahukuaren buru; difuntuaren andrea joaten zan enterruan aurreren.
El sacerdote presidió el duelo: Abadeak tiratu eban ondrea.