Argazkia: Labayru Fundazioa
enganchar Es
1 vb. (col.) Coger o atrapar
harrapau/harrapatu, koiu, atzemon/atzeman, -(r)i oratu | eutsi | heldu (agarrar).
La policía enganchó al ladrón en el último momento: Poliziak azken momentuan harrapau eban lapurra. (bizk)
Enganchó a su hermana para que las olas no se la llevaran: Ahizteari oratu eutsan olatuek eroan ez eien. (bizk)
2 vb. (col.) Atraer
erakarri, irabazi, norberegana | norberagana ekarri, [bera | ...]-gandu, [bere | ...]-ganatu, [bere | ...]-tu, [-(r)i] atotsi (tb. acoger); embelesar liluratu, zoratu, txunditu.
3 vb. Uncir
-(r)i buztarria/uztarria ipini | jarri, buztartu/uztartu, lotu.
4 vb. En tauromaquia
5 vb. prnl. Hacerse adicto
-(r)en menpean | mendean egon, -(r)i emon/eman, zaletu.
Se ha enganchado a las pastillas: Pilulak hartzeari eman dio. (bat)
6 vb., vb. prnl. Sujetar con un gancho
kateatu, katigatu, trabatu, katramilatu; // solo [vb.] (kakoaz/kakoz | krokaz) lotu, kakotu, krakatu, krokatu; solo [vb. prnl.] -(r)i kokatu.
El paracaídas se enganchó con una de las ramas: Jausgailua adarretako batekin katigatu zen. (bat)