Argazkia: Labayru Fundazioa
enojar Es
1 vb., vb. prnl.
haserratu/haserretu, berotu, sumindu, kaskartu, uhertu, enoatu, bere onetik | senetik atera (expr.); precedido de gen. reflexivo); fig arbindu, pipertu; // sólo [vb.] -(r)i haserratu/haserretu | muker | gogait eragin; sólo [vb. prnl.] musturtu/muturtu, muskertu, bekaiztu, kiskitu, despitatu, atzez egon (estar enfadado), muker egin.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
¡No te habrás enojado por esa tontería!: Ez zara musturtu izango lelokeria horregaitik!
sin enfadar