Argazkia: Labayru Fundazioa
esplendor Es
1 s.m. Grandiosidad
handitasun, distira (fig.), lujo/luxu (lujo), narotasun (abundancia); fama entzute, ospe, fama.
Mantuvieron el esplendor de su imperio durante siglos: Inperioaren handitasuna mendeetan zehar gorde eben.
El esplendor de sus ropajes era exagerado: Haren janzkien arrandia gehiegizkoa zen.
2 s.m. Apogeo o punto alto
gailur, goi, tontor, goren; tb. en composición ga(i)ne/gain, buru.
sin auge
3 s.m. Brillo
distira, dirdira, dirdai, erlantz.