Argazkia: Labayru Fundazioa
fruncir Es
1 vb. Arrugar una parte de la cara
astindu, okertu, zapuztu, tximurtu/zimurtu, aloztu, -(r)i muzin egin (desdeñar); ref. al ceño bekozkoa ipini | jarri, begitartea ilundu | baltzitu/belztu | zapuztu (tb. con bekokia).
Se rascó la cabeza y frunció los labios: Buruari azkurea egin eta ezpanak astindu zituan.
2 vb. Ref. a telas, coser haciendo pliegues
-(r)i izurrak | tolesak atera, izurtu, tolestu, tximurtu/zimurtu.