Argazkia: Labayru Fundazioa
frustrar Es
1 vb. Defraudar
-(r)i huts emon/eman | egin, -(r)i kale | karrika egin (col.), dezepzionau/dezepzionatu, desengainau/desengainatu, -(r)i etsipena eragin, -(r)i amesak/ametsak | itxaropena kendu, frustrau/frustratu (en medicina).
sin fracasar
2 vb., vb. prnl. Dejar sin efecto o malograr un intento
hondatu, (alperrik/alferrik) galdu, zapuztu; col kakaztu, izorratu; // sólo [vb.] -(r)i (alperrik/alferrik) galdu eragin, -(r)i huts | ustel eragin; sólo [vb. prnl.] huts | ustel | porrot | poto egin, txarto | ustel urten/irten.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Una llamada anónima frustra el atraco: Baten batek eginiko deiak lapurreta zapuztu du.
sin estropear