Argazkia: Labayru Fundazioa
horca Es
1 s.f. Instrumento para ejecutar
urka(be), urkamendi (lugar), urkabieta, zentoi.
Lo declararon culpable y lo llevaron a la horca: Erruduntzat jo eta urkamendira eroan eben.
2 s.f. En agricultura
sarda/sarde, xispa, lauhortz (de cuatro púas); de dos púas horzbiko, matxarde.
3 s.f. Horquilla o sostén
urkulu, urkila, kakota, urkula (tb. para pescar), mako, matxarda.
4 s.f. Traba que se pone a los animales
urka, trabela, balezta.