Argazkia: Labayru Fundazioa
humillar Es
1 vb. Hacer perder el orgullo
zapaldu, makurrarazo/makurrarazi, apalarazo/apalarazi, -(r)i makurtu | apaldu eragin, umildu/umiliatu, bajatu/baxatu, beheratu, goibeheratu, ondikatu (pisotear), -(r)i belarriak apaldu (expr.).
Tb. en vizc. [part.]-azo.
Humillado: Belarriak apalik, burua makurrik.
No me humilles delante de la gente: Ez ni umildu jendaurrean.
El jefe no hacía más que humillar a sus trabajadores: Nagusiak ez zuen langileak zapaldu besterik egiten.
2 vb. Inclinar en señal de acatamiento o sumisión
makurtu, beheratu, bajatu/baxatu, apaldu.
Humillaron la cabeza ante el príncipe: Burua makurtu eben printzearen aurrean.
3 vb. En tauromaquia
4 vb. prnl. Hacer acto de humildad
(burua) makurtu | beheratu, umildu, apaldu, bajatu/baxatu, lotsagarri geratu (quedar en vergüenza).
No te humilles ante nadie: Ez egiozu inori burua makurtu; ez zakioz inori apaldu.