Argazkia: Labayru Fundazioa
ihartu (bat) igartu (bizk) Eu
1 ad. da, ad. dau
secar(se), marchitar(se). Frec. ref. a plantas.
Beroak ihartu du belarra.
Landareak, euririk egiten ez badu, ihartu egiten dira.
Ezbeharraren ondorenez besoa ihartu zitzaion.
2 ad. da, ad. dau (irud.)
sin argaldu