Argazkia: Labayru Fundazioa
imbuir Es
1 vb., vb. prnl.
[vb.] irakatsi, erakutsi, -(r)i (buruan) sartu, -(r)i hunetaraino/gunetaraino sartu (fig.; expr.); [vb. prnl.] ikasi, [bera | ...]-gandu, [bere | ...]-ganatu, [bere | ...]-tu.
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Fue su padre quien le imbuyó esas ideas: Aitak sartu eutsazan horreek pentsamentuak buruan.
Le interesó tanto el budismo que terminó por imbuirse de sus creencias: Budismoa hain interesgarria iruditu zitzaion, ezen azkenean haren sinesmenak bereganatu baitzituen.
sin inculcar