Argazkia: Labayru Fundazioa
impacientar Es
1 vb., vb. prnl.
estutu, larritu, arbindu, urduritu, kezkatu; irritar ernegau/ernegatu, bere onetik | senetik atera (expr.; precedido de gen. reflexivo); // sólo [vb.] ernegarazo/ernegarazi, -(r)i ernegau/ernegatu | gogait eragin; sólo [vb. prnl.] ernegetan parau/ernegatzen paratu (tb. con ipini y jarri), artea(k) hartu ezinik egon (expr.).
Las formas causativas se crean añadiendo a la raíz verbal -arazo/-arazi, y tb. en vizc. -azo al participio.
Impacientarse debido a la tardanza: Luzeretxi/luzetsi, berantetsi.
No te impacientes, enseguida vendrá: Ez eizu ernegau, ointxe dator eta!; ez zaitez estutu, laster etorriko da eta!
Me impacienta su parsimonia: Haren patxadeak neure onetik ateraten nau!