Argazkia: Labayru Fundazioa
impertinente Es
1 adj. Que no viene al caso
desegoki, ezegoki, egokia ez dan(a)/den(a), lakasta (fig.).
Fue impertinente hablar de ese tema en la reunión: Desegokia izan zen batzarrean gai horren inguruan berba egitea.
2 adj. Que es insolente
lotsabako/lotsagabe, petral, ozar, lotsagaldu, arpegigogor/aurpegigogor, arpegihandi/aurpegihandi, errespetubako/errespetugabe; desvergonzado adinon, ahalkebako/ahalkegabe, txakurmosu/txakurmusu (col.).
Es un niño impertinente que hace lo que le da la gana: Gura dauena egiten dauen ume lotsabakoa da.