Labayru Hiztegia

indigno -na Es

1 adj. Que no es digno

duinez, duin | nor ez dan(a)/den(a), duintasun bako/duintasun(ik) gabe, dignidade bako/dignitate(rik) gabe, merezidu ez dauen(a)/merezi ez duen(a), gisakoa ez dan(a)/den(a), gauza | gai ez dan(a)/den(a), bestekoa | adinakoa | lain ez dan(a)/den(a) (insuficiente), gitxiegi dan(a)/gutxiegi den(a) (inferior).

Se casó con un hombre indigno de ostentar el título de duque: Duke-tituluduna izatea merezi ez zuen gizon batekin ezkondu zen; ezkontzeko hartu eban gizona ez zan duke-titulua eukiteko duin.

Soy indigno de tu amistad: Ez naiz zure adiskidetasunaren duin; ez naz zure adiskidetasunaren bestekoa.

2 adj. Inconveniente

egokia | aproposa | erazkoa | komenigarria ez dan(a)/den(a), ezegoki, desegoki, egokiez, behar ez dan/den moduko | erako, behar ez dan/den moduan | eran.

3 adj. Insultante

lotsagarri, iraingarri, laidogarri, laidozko, irainezko.

4 adj. Despreciable

erdeinagarri, despreziagarri, mespretxagarri, arbuiagarri, gaitzesgarri, ezaingarri, nazkagarri (detestable); ref. sólo a pers doilor, zital, zirtzil.

Es indigno que la sociedad no ayude a los necesitados: Erdeinagarria da gizarteak behartsuei laguntasunik eman ez egitea.