1 adj.
neurribako/neurrigabe, aseezin(eko)/aseezin, beteezin(eko)/beteezin, asegatx/asegaitz, ezin bete(ta) | ase(rik), sai (ref. sólo a riquezas, placeres, etc.; fig.); ansioso grinatsu, lehiatsu, irrikatsu, egartsu, minez | grinaz | lehiaz | irrikaz bete(ta); expr -*gose, -*egarri, -min.
La insaciable necesidad de sentirse superior a los demás: Norbere burua besteak baino gehiagotzat eukiteko beharrizan ezin betea.
Es un hombre de codicia insaciable: Diru-kontuetan, gizon saia da hori; dirua egiten neurririk ez dauka horrek gizonorrek.
