[aux.]-(r)en | -t(z)eko errazoia/arrazoia izan, justifikau/justifikatu.
Que tenga muchos problemas no justifica su trato hacia ti: Arazoak izatea ez da zu modu horretan tratatzeko arrazoia. (bizk)
2vb.Acreditar o demostrar
probau/frogatu, egiaztau/egiaztatu, justifikau/justifikatu, doietsi (tasar), ziurtatu, on egin, benetakotu.
3vb.Disculpar o excusar
zuritu/zuri(ka)tu, desenkusatu, atxakiak emon/aitzakiak eman, edertu/eder(ka)tu (disimular), burua garbitu (a otra pers.), bere burua zuritu | garbitu | xahutu (precedido de gen. reflexivo).
Se justificaron diciendo que ellos no conocían la verdad: Euren burua zuritu zuten, egia ezagutzen ez zutela esanez. (bat)
4vb.En tipografía
justifikau/justifikatu.
Hemos descartado esos trabajos por haberlos entregado sin justificar: Behar horiek baztertu ditugu justifikatu gabe aurkeztu dituztelako. (bat)
