Argazkia: Labayru Fundazioa
lastimar Es
1 vb. Agraviar u ofender
-(r)i min emon/eman | egin, mindu, ofendidu/ofenditu, -(r)i sentidu/sentitu | gaitzitu (sentirse dolido), -(r)i txarto | gaizki parau/paratu (sentar mal); insultar -(r)i irain(a)/irain egin, iraindu.
Tus palabras me han lastimado profundamente: Zure hitzek min handia eman didate; zure berbok sentidu egin jataz, sano.
2 vb., vb. prnl. Dañar físicamente
mindu, minberatu; herir zauritu, kolpetu/kolpatu (golpear); // sólo [vb.] -(r)i min emon/eman | egin; golpear jo, -(r)i kolpea(k) emon/eman, kolpekatu; sólo [vb. prnl.] min hartu, kolpea hartu (golpearse).
En lenguaje infantil: pupu egin.
Se lastimó la rodilla al caer de la bici: Bizikletatik jausikeran belaunean min hartu eban; bizikletatik jausi eta belauna mindu zuen.
No lo habrás lastimado, ¿no?: Minik eman al diozu?; ez deutsazu minik egin izango, ezta?