Argazkia: Labayru Fundazioa
mancar Es
1 vb., vb. prnl. Dejar o quedarse manco
mankau/mankatu, mankutu/maingutu, elbarritu (lisiar); // sólo [vb. prnl.] eskuhildu.
2 vb., vb. prnl. Lastimar o herir
mindu, minberatu, mankau/mankatu, zauritu (herir), kolpetu/kolpatu; // sólo [vb.] -(r)i min emon/eman | egin, ebagi/ebaki; golpear jo, -(r)i kolpea(k) emon/eman; dejar medio muerto hebaindu, hilaindu, ilaundu; sólo [vb. prnl.] min hartu, kolpea hartu (golpearse).
Los ciclistas se mancaron en la caída: Txirrindulariak erorikoan mindu ziren.