hacer mella
1 loc. vb. (fig.) Ocasionar daño
El cansancio ha hecho mella en los jugadores: Kantsazinoak kalte egin deutse jokalariei. (bizk)
2 loc. vb. Impresionar
-(r)i zirrara eragin, -(r)i zirrara emon/-(r)i zirrara eman, hunkitu, (bihotzean) ikutu/(bihotzean) ukitu, -(r)i bihotza dardaratu, -(r)i zimiko egin, bihozberatu (compadecerse); sacudir -(r)i eraso, -(r)i erasan, inarrosi.
A algunos no les hace mella la desgracia de los demás: Batzuei ez deutse erasoten garaitikoen zoritxarrak. (bizk)
