Argazkia: Labayru Fundazioa
ocurrir Es
1 vb. Suceder o acontecer
jazo, gertatu, pasau/pasatu, izan, suertau/suertatu, agitu, jin, heldu.
Lo que estás contando ocurrió el año pasado: Kontetan zabilzana igaz izan zan.
Nadie sabe lo que ocurrió en aquella casa: Etxe haretan jazo zana ez daki inork.
Tenía miedo de lo que pudiera ocurrir: Beldur zen, zer jin ere.
sin acaecer
2 vb. prnl. Ref. a ideas, venir a la mente
-(r)i akordau/akordatu | bururatu | otu, -(r)i akorduak | buruak | senak emon/eman, -(r)i burura etorri.
Un día se le ocurrió marcharse de casa y así lo hizo: Egun baten etxetik joatea akordau jakon eta halan egin eban.
Tranquilos, ya se me ocurrirá alguna idea: Egon lasai, bururatuko zait eta ideiaren bat.
¡Cómo se te ha ocurrido hacer eso!: Zelako akorduak emon deutsun hori egiteko!