Argazkia: Labayru Fundazioa
prender Es
1 vb. Sujetar o agarrar
-(r)i heldu | eutsi | oratu | atxiki | lotu | itsatsi, hartu, -(r)i kolpe egin (echar mano).
Me prendió de la pierna para que no me fuese: Hankatik oratu eustan ez joateko.
2 vb. Privar de libertad
harrapau/harrapatu, atxilotu, atxitu/atzitu, preso altzau/altxatu | hartu; hacer cautivo katigatu/gatibatu, bahitu.
sin apresar
3 vb. Encender
izetu, isiotu, biztu, piztu, -(r)i su(a) emon/-(r)i su eman (dar fuego).
En las frías tardes de invierno, prendía la chimenea y se sentaba junto a ella para leer un libro: Neguko arratsalde hotzetan, tximiniari su emon eta ondoan liburua irakurten jesarten zan.
4 vb. Ref. a plantas, arraigar
sustraiak | zuztarrak | erpeak | erroak bota (tb. con emon/eman, egin y hartu), sustraitu, zuztartu, errotu; fig zanak/zainak hartu, zainartu.
5 vb. Arraigar o propagarse
zabaldu, hedatu, sartu (entrar).
Ese estilo de música prendió con rapidez entre la gente: Musika-mota hori arin zabaldu zan jentearen artean.
6 vb. Cubrir el macho a la hembra
ernaldu, estaldu/estali, jokatu, jo (col.), batzandu, gainkatu, -(r)i ga(i)nean parau/-(r)i gainean paratu.
7 vb. prnl. Incendiarse
su | suak hartu, erre, sutan | erreten/erretzen egon, sutu, gartu, sugartu (inflamarse).
La hierba seca prendió antes de lo que pensábamos: Bedarsikuak pentsau baino lehenago hartu eban su.