Argazkia: Labayru Fundazioa
rumbo Es
1 s.m. Dirección que sigue algo
bide (tb. en composición), norabide, zuzenbide, nondik norako, errunbo, banda.
Ese barco va rumbo a Grecia: Greziara doa horko itsasontzi hori; Greziarako norabidea du itsasontzi horrek.
sin derrotero
2 s.m. (fig.) Forma en que van ocurriendo las cosas
(nora)bide, joera, ibilbide.
Los acontecimientos tomaron un rumbo insospechado: Espero ez genuen bidea hartu zuten gertaerek.