Argazkia: Labayru Fundazioa
suficiente Es
1 adj. Que basta
nahiko + [adj.] | [adv.]; junto a [verbo] nahiko(a) + [verbo], -t(z)eko bestean + [verbo], behar dan(a)/den(a) (lo suficiente).
No tengo suficiente agua para regar las flores: Ez daukat ur nahikorik loreak ureztatzeko.
2 adj. Que es arrogante
harro(putz), (buru)eretxi/(buru)iritzi, handiuste/hantuste, handigura, handinahi, arranpalo, haidor (tb. altero); fig mosugora/musugora, surgora/sudurgora; pedante sasijakitun, sasijakintsu, sasimaisu; afectado, esnob melenga, milika, esnob.
sin pedante
3 s.m. Ref. a la calificación académica
He sacado un suficiente en historia: Historian nahikoa atera dot.
sin aprobado