1adj., s. (Persona) cohibida o vergonzosa
lotsor, lotsati, lotsakor, herabe(ti), uzkur, urgoi; retraído gibelkoi, gibelkari; apocado epel, txepel, kikil.
Parecía tímida pero se desenvolvió muy bien hablando en público: Lotsatia zirudien baina oso ondo moldatu zen jendaurrean hitz egiten.